4 Haziran 2016 Cumartesi

ALBERT CAMUS – YABANCI

MERHABALAR,

Yazar ile ilgili kısaca bilgi vermek istiyorum. Bilgiler Vikipedia'dan. Yazar; Varoluşçuluk ile ilgilenmiştir ve Absürdizm Akımının öncülerinden biri olarak tanınır; fakat Camus kendini herhangi bir akımın filozofu olarak görmediğinden, kendini bir "varoluşçu" ya da "absürdist" olarak tanımlamaz.1957'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanarak, Rudyard Kipling'den sonra bu ödülü kazanan en genç yazar olmuştur. Ödülü aldıktan 3 yıl sonra bir trafik kazasında hayatını kaybetmiştir.


Nobel ödüllü Fransız yazar Albert Camus'un en tanınmış eseri YABANCI'yı paylaşmak istiyorum sizlerle dilim döndüğünce... Eser 1942'de yayımlanmıştır.


ARKA KAPAK

Yabancı, romancı, tiyatro yazarı, düşünür ve politik kuramı olarak II: Dünya Savaşı’ndan sonra yalnız Fransa’da değil tüm dünyada kuşağının sözcüsü ve yol göstericisi olan Nobel Ödüllü Yazar Albert Camus’nün 1942’de ilk ve en çok ses getiren yapıtıdır. Romanda, bir Arabı öldüren ama suçtan çok, yalnızca gerçek duygularını dile getirdiği ve toplumun istediği kalıba girmeyi reddettiği için toplum dışına itilen bir “yabancı” aracılığıyla, XX. Yüzyıl insanının içine düştüğü yabancılaşma anlatılır. Bir türlü ele geçirilemeyen “anlam”ın sürekli aranması, toplumdan ve dış dünyadan kopuk bir bilinç, topluma yabancı duran kahramanın çevresiyle ve toplumla arasındaki çatışmayı anlatan roman büyüleyici gücünü, içinde barındırdığı trajedi duygusundan alır. Camus, genç kahramanı Meursault’un dış dünya ile arasına koyduğu mesafeyi, kendine ve topluma yabancılaşmasını, annesinin ölümü dahil her şeye nesnel bir biçimde yaklaşmasını ustalıkla dile getirir.  


ÖZET

Romanımız başkahramanımız Mersault’un bakım yurdunda kalan annesinin ölüm haberini alarak, onun cenaze işlerini halletmek üzere Marengo’ya gidişiyle başlamaktadır. Mersault bakım masraflarını karşılayamadığı için annesini İhtiyarlar Yurdu’na yatırmıştır.

“Anam ölmüş bugün. Belki de dün, bilmiyorum. İhtiyarlar Yurdu'ndan bir telgraf aldım: “Anneniz vefat etti. Yarın kaldırılacak. Saygılar.” Bundan bir şey anlaşılmıyor. Belki de dündü.” (Sayfa 13)

Mersault, annesinin cenazesi ve sonraki günlerde annesinin ölümünden etkilenmiş gibi görünmez. Hatta evine döner dönmez annesinin ölümünü unutup, tek düze yaşantısına geri döner. Denize gider, tesadüfen karşılaştığı Marie ile denizde yakınlaşır, birlikte sinemaya gidip film izlerler, geceyi birlikte geçirirler. Mersault için hayat hiçbir şey olmamış gibi devam eder.  


Mersault o günlerde komşusu Raymond ile yakınlaşır. Raymond çapkın ve belalı bir adamdır. Raymond’un metresi olan kadını dövmesi üzerine, kadının kardeşleri Raymond’un peşine düşerler.

Mersault’ın Marie ve komşusu Raymond’la sahile giderler. Burada belalıları olan Araplarla tartışma yaşarlar. Raymond’un yanında silah da vardır. Tartışmadan sonra davetli oldukları eve gidip zaman geçirirler. Ancak daha sonra Mersault, tek başına sahile gider. Orada tartıştıkları Arap’a önce bir el ateş eder, bir an duraksadıktan sonra dört el daha ateş ederek adamı öldürür. Tutuklanır.

Mersault hapishanededir. Çok geçmeden yargılanacaktır. Ancak Mersault ne Arap'ı öldürmekten pişmandır ne de hapishanede olmaktan rahatsız. Kurtulmak için bir çabası, bir pişmanlığı da yoktur. 



Çok geçmeden mahkeme görülür. Mersault ölüme mahkûm edilir. Ölümüne hüküm verilen mahkemede bile sanki kendi hayatına seyirci gibidir. Mahkemede jüriye annesinin ölümündeki duyarsızlığından, Marie ile ilişkisine kadar pek çok şey sorgulanır. Ama söylenenler Mersault’un umurunda değil gibidir. Kendi hayatının izleyicisi gibidir. 



“Ama herkes bilir ki, hayat yaşamaya değmez. Aslına bakarsanız, insan ha otuzunda ölmüş, ha yetmişinde, pek önemli değildi. Şimdi de olsa, yirmi yıl sonra da olsa yine bendim ölecek olan. Şu anda beni bu düşüncemde biraz üzen şey, yirmi yıl daha yaşamayı düşünürken, yüreğimin korkunç derecede hoplamasıydı. Ama onu bastırmak için, yirmi yıl sonra yine o gün gelip çattığı zaman, düşüncelerimin ne olacağını hayal etmek yetiyordu. Değil mi ki insan ölecekti, öyleyse bunun ne zaman ve nasıl olacağı pek önemli değildi.” (Sayfa 109)  


KİTAPTAN NOTLAR

Aslında kitap kitaplığımda oldukça uzun süreden beri var. Ama nedense okumamıştım daha önce.  Romanımız Nobel ödüllü yazar Alber Camus tarafından 1942’de yayımlanmış. 117 sayfadan oluşan romanımızı okumak sadece birkaç saatimi almakla beraber içeriği konusu bakımından okuduğum süreden daha fazla süre zihnimi meşgul etti elbette.

Kahramanımız Mersault’un bulunduğu dünyaya, çevresine hatta kendine bu kadar yabancı olması, duyarsızlığı, karakteri ilginç kılmakla beraber anlaşılmaz da kılmakta. Kavga sona ermişken, davetli oldukları eve gidip yemek yedikten sonra onu Arabı öldürmeye iten duygu neydi? Hala merak etmekteyim. Bu sorunun cevabını Mersault’un kitabın sonlarındaki iç konuşmalarında bulacağımı sanmama rağmen kitap kafamda sorularla bitti maalesef.

Ben sonu soru işareti bırakan kitapları aslında çok da sevmem. Bu tarz kitaplar hayal gücünü beslese de kitabın son sayfasını okuyup kapağını kapattığımda soru işaretleri de bitsin isterim. Mersault affedildi mi, Marie’ye ne oldu? Hala aklımdaki sorular. 

Mersault’un annesinin ölümünden tutun da pek çok konudaki yabancılaşmasının yanında annesini bu kadar sık hatırlaması, onun sözlerini kullanması da karakterin iç çelişkilerinden galiba.

Bir de roman boyunca adını tam öğrenemediğimizden midir, ya da yaşanan olaylardaki yabancılaşmasından mıdır; ben Mersault’u Yusuf Atılgan’ın Aylak Adam’ına çok benzettim. 


“Tutukluluğumun başlarında, bana en ağır gelen şey, özgür bir insan gibi düşünmemdi.” (Sayfa 76)

“İnsan eninde sonunda her şeye alışır.” (Sayfa 77)

18 yorum:

  1. Varoluşçuluk akımının harika bir örneği.Sartre nin bulantıya çok benziyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sartre henüz okumadığım yazarlardan. tavsiyeye teşekkürler.. :)

      Sil
  2. Fotoğraflar da pek hoş... :)

    Kitapsız asla! :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkürler bence de kitapsız asla... :)

      Sil
  3. Selam. Hayırlı ramazanlar.
    Başta biraz garip gelmişti yazarın annesinin ölümü karşısında ki soğukkanlılığı... Sonra düşündükçe, okudukça aslında çok da yabancısı olmadığımız duygulardı beslediği...
    çevremizde yokmudur acep dediğim bile oldu.. sanırım dile getirilmesiydi beni başta rahatsız eden...
    çok beğenerek okuduğum harika romanlardan biriydi...
    İyi haftalar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. merhabalar, Hayırlı Ramazanlar size de... ben de beğenerek okudum ve karakterin anlamaya çalıştım. acaba psikolojik bir rahatsızlığa mı bağlayacak diye düşündüm. bir de cinayetin işleniş şekli de ilginç gelmişti okurken. genel anlamda okuduğum ilginç roman karakterlerinden Mersault.

      Sil
  4. Ben de şu an yazarın Sisifos Söyleni'sini okuyorum :)) Hoş bir tesadüf oldu :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sisifos Söyleşisini okumadım. güzel tesadüf olmuş gerçekten.kitap yorumunuzu merakla bekliyorum. sevgiler... :)

      Sil
  5. Camus'nün okuduğum tek kitabı ama farklı bir üslubu var. Özellikle ana karakterin hiç bir şeyi umursamaması, ölümü bile dikkat çekici...

    YanıtlaSil
  6. Geçen yıl okumuştum ben de seviyor muyum sevmiyor muyum hala kararsızım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yeni bir bakış kazandırması bakımından sevdim ama karakterleri içselleştiremedim maalesef.. :)

      Sil
  7. kesinlikle insan her şeye alışıyor... bende kitap bloguma beklerim, sevgiler...
    www.kelepirkitapci.blogspot.com.tr

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. alışmazsak yaşam daha zor bir hal alırdı her halde.. hemen geliyorum iade-i ziyarete...

      Sil
  8. O kadar ünlü bir yazar ve çok ünlü bir kitap olmasına rağmen biraz da utanarak söylüyorum henüz okumadım:( çok güzel bir tanıtım olmuş inşallah okurum fırsat bulunca. Teşekkürler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben her kitabın zamanı olduğuna inananlardanım.. benim de kitaplığımda uzun zamandır bulunmaktaydı ama ancak fırsat bulabildim okumaya.

      Sil
  9. bende henüz okumadim ama hatirlatman iyi oldu..yalniz cevapsiz kalan sorularla biten romanlari acikcasi bende sevmem.Haruki Murakami cok sevdigim bir yazardir fakat en son okudugum kitabi (@geemotions ig hesabimda paylasmistim detaylari) sonuna kadar merakla bekledigim ve okuyucuyu bu sekilde "oyalayan" sorularin bircogu cevapsiz kaldi.heyecanim duvara tosladi.biraz canim sıkıldı .yine de yazarin kalemi tartisilmaz ..;) cok uzattim.kusura bakma.sevgiler

    YanıtlaSil
  10. Yabancı okuduğum kitaplar içinde belki en incesi fakat gerek konusu gerekse anlatımı ile en iyisi diyebilirim. Gerçekten harika bir kitap.
    Herkesin okuması gereken bir kitap.

    YanıtlaSil
  11. Sizinle aynı kitabı okumuşuz ama siz benden çok daha fazla çıkarımda bulunmuşsunuz. Acaba benim için zamanı değil miydi diye düşünmeye başladım.

    YanıtlaSil

Yorum yazmak için zaman harcadığınız için Teşekkürler...

Blog sahibi olmayan ziyaretçiler Anonim'i işaretleyip, yorum bırakabilirler.

ARGO İÇEREN YORUMLAR YAYINLANMAZ.

Yorumunuz blog sahibininin onayından sonra görünecektir.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...