AKİLAH / AZRA KOHEN – Pİ ( π )

MERHABALAR;

Geçtiğimiz haftalarda Azra Kohen'in Fİ ve Çİ adlı kitaplarını okumuş ve paylaşmıştım. Şimdi de gelelim üçlemenin son kitabı Pİ'ye. 

ARKA KAPAK

Şimdi itiraf zamanı!

İtiraf ediyorum: Sana tuzaklar kurdum. 

Adlarını Fi ve Çi koydum.

Can Manay'ın Duru'ya duyduğu açlıkla çıkardım seni yola,

Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını Deniz'le anlatmaya çalıştım sana…

Beni takip etmen için yolumuzu onların hikâyeleriyle süsledim.

Anlamları da hemen hemen her satıra gizledim. Çünkü Pi'deydi asıl anlatmak istediklerim.

Çaresizdim. Vazgeçemezdim.

Sana bu manzarayı mutlaka göstermeliydim.

Seninle nihayet burada buluşmak için çok emek verdim.

Şimdi yine gel benimle, birlikte yürümeye devam edelim.

Savaşların savaşılarak kazanılamayacağını, asıl zaferin ancak doğrudan ayrılmayınca kazanıldığını 

Özge anlatsın sana,

Yaptığımız her şeyin evrende dönüp dolaşıp bize nasıl geri geldiğini

Can'dan dinle,

Analiz edebildiğimiz kadar güçlü, sadeliğimiz kadar güzel, gerçekliğimizdeki samimiyet kadar eşsiz olduğumuzu 

Bilge'de gör,

Kendi değerini başkalarının gözünden biçenlerin acısını 

Duru'yla anla,

Ve Deniz'in düşüncelerinde tanış geleceğin insanıyla… Gel benimle. Yolumuz uzun değil, 

Nihayet sana gidiyoruz, bana… BİZ'e.

Sorgulanmamış, analiz edilmemiş bir yaşam hiç yaşanmamıştır. 

 Arka kapaktan sonra pek çoğumuzun matematiksel işlemlerden hiç de yabancı olmadığı Pİ sayısına... Pi, her türlü matematik işleminde büyük önem taşıyan çok ilginç bir sayıdır. Matematiğin birçok hesaplamasında örneğin; daireler, yaylar, pendulumlar gibi… pi sayısına rastlarız. (Vikipedia)

ÖZET

“Karanlıkla savaşmanın tek yolu fark etmektir. Fark edince ışık olursun”

Fİ ile başlayan, Çİ ile devam eden yolculuk Pİ ile sona ermekte. Pi Özge’nin mecliste kanıyla mühürlediği konuşması ile başlamakta. Ardından diğer karakterlere geçilmekte.

Can Manay, Duru’nun bırakıp gitmesinin ardından kendini evine kapatır. Muayenehanedeki ve televizyondaki işine de gidemez.  Asistanı Bilge, Eti’nin yönlendirmeleri ile her gün Can’ın evin gider, ona yiyecek bir şeyler götürür. Başlangıçta silik bir karakter olan Bilge, sonraları Can Manay’ın hayatının mimarı olur neredeyse…

Darbe’nin etkileri piyasada devam etmektedir. Dergiyi ve kendisini korumak için Özge ve Ömer dergiyi yabancı bir sunucu üzerinden yayımlasalar da dergi ilk açılırken adı geçen Dudu Nine ve Rıza Dede (Özge’nin arkadaşı Ayşegül’ün anneannesi ve dedesi) öldürülür. 

Sadık Özge’yi korumak ona yaklaşmak istese de, her girişimi sonuçsuz kalır. Bu esnada Özge, Sadık’ın desteğiyle muhalefet milletvekili, sonraları parti genel başkanı olur. Hükümet yanlısı olduğunu öğrendiği Sadık’tan büsbütün uzaklaşır Özge. Çok geçmeden muhalif söylemleri ile çok dikkat çeken, aykırı bir milletvekili profili çizen Özge’yi koruyan Sadık Murat Kolhan’ın hayatı da tehlikeye girer. Özge’den rahatsız olanlar, arkasında Sadık’ın olduğunu düşündüklerinden;Sadık çareyi yurt dışına kaçmakta bulur. Özge’nin hayatından böylece çıkar. 

Müziğini sömüren Şadiye ve Tugay sayesinde Ada şöhrete kavuşur. Deniz’e olan aşkı her zaman devam etse de Deniz’e ait müziği Şadiye’ye satması ve bu müziğin Deniz’in asla istemediği gibi reklamlarda kullanılması Deniz ile Ada arasındaki bağı tamamen koparır. Uyuşturucuya sığınan, her defasında daha fazlasını isteyen Ada’nın sonunu yine uyuşturucu hazırlar.

Her ne kadar Deniz’in Ada için bir şeyler yapması için uğraşsa da Göksel başarılı olamaz. Ada’nın ölümü üzerine Göksel, Tugay’ı da uyuşturucu ile öldürerek Ada’nın intikamını alır. 

Bilge Can Manay’ın asistanlığını yaparken Can Manay’ın Şoförü Ali ile aralarında önce dostluğa sonra da Ali’nin sevgisine dönüşen bir bağ oluşur. Ali’nin ektiği tarlada çalışan ailenin oğlunun da Otistik olması, Bilge’nin Doğru ile birlikte sıklıkla onları ziyaret etmesi, Ali ile geçirdikleri zaman aralarındaki bağı güçlendirir. Ali Bilge’ye açılacaktır.

Ancak bu sırada Can Manay depresyondan çıkar. Her gün görmesine rağmen dişi olarak görmediği asistanı, zor günlerinde yanında olan genç kız gözünde huzuru temsil eder Can’ın. Ve evlenirler. Can ve Bilge evliliği yolunda gider, ta ki İngiltere’de bir konferansa gittiğinde Can’ın Duru’yu bulmasına kadar. Duru’ya hissettirmeden aylarca izler Can, Duru’yu. Ve onu geri getirebilmek için bir sanat merkezi yaptırmaya karar verir: Avrupa’nın en büyük sanat merkezini. 

Her ne kadar sanat merkezinin kendini getirmek için Can tarafından yapıldığını öğrense de Duru tüm yaşadıklarına rağmen egosuna yenilerek geri döner. Avrupa’nın en büyük sanat merkezi kendisi için yapılacaktır. Can Bilge’den ayrılıp, Duru’nun peşine düşer. Çok geçmeden Can amacına ulaşır ve Duru’yla birlikte olur. Ancak Duru’nun söyledikleri üzerine Bilge’den ayrıldığına pişman olarak, Duru’ya saldırır.

Bilge’ye geri dönen Can; Onun hamile olduğunu öğrenmesiyle adeta yeniden başlar yaşamaya. Ama durum Bilge için Can’ın zannettiği gibi değildir. 

KİTAPTAN NOTLAR

Fi ve Çi’den sonra serinin son kitabı Pi’yi de tamamladım hızla. Kitap bir hayli kalın tam 704 sayfa. Elime aldığımda her ne kadar gözümü korkutsa da okumaya başlamamla akıcı dili sayesinde, dolaylamalardan arınmış anlatımıyla nasıl olduğunu anlamadan sonuna geldim.

Önce Fİ ile ardından Çİ ile çıkılan yolculuk, Pİ’de sonlanmakta ve merak öğeleri birer birer çözülmekte. Her ne kadar birkaç soru işareti kalsa da kafamda taşların birçoğu yerine oturmuş oldu.

Can Manay serinin sonunda aslında hep olması gereken yere Akıl Hastanesine Eti, Bilge ve Özge eliyle gönderilmekte. Serinin başından beri yaptıkları yanına kar kalmamış oldu. Can’a içten içe diş bileyen okuyucunun içi de bir nebze rahatlamış oldu.

Can Manay ile ilgili pek çok kısım açıklığa kavuşurken; Çiçek hala tam anlamıyla aydınlanmamış noktalardan. Çiçek’e saplantılı bir ilgisi olduğu ve Çiçek’i öldürdüğü ortada. Ancak neden öldürdüğü, neden Can Manay olduğu ile ilgili kısımlar soru işareti olarak kaldı okuyucu için. Çiçek ile ilgili kısımlara tamamen açıklık getirebilirdi yazar. 

Bir de Can’ın üç yaşındaki bir anısında annesinin beyaz elbise giymesi ve Can’ın mutlu olduğu ana dönmesi aklıma “acaba Duru’yu ilk gördüğünde üzerindeki beyaz elbiseden olmasından dolayı mı” bu kadar takıntı haline getirdi diye düşünmedim değil. Çünkü Duru’nun ilk dans sahnesi, Can’ın 3 yaşındayken annesi ile yaşadığı deneyime son derece benzemekte. Acaba Can’ın annesi kimdi, Can ile aralarında ne oldu bunlar cevaplanmayan sorular.

Bir de Can Manay Ve Sadık Murat Kolhan arasındaki mesele de geriye kalan soru işaretlerinden. "Sadık'ın karısına ne oldu ?, Can'ın bu konudaki payı neydi ?"merak ettiklerimden. Bir de kitap boyunca bana saçma gelen kısım da şu oldu. Sadık gibi bir medya patronu Can Manay'ın geçmişte akıl hastaneye yatması gibi bir bilgiye bu bilgiye ulaştığında sadece bir asistan olan Bilge'den yardım istemekte. tam tersi olması gerekmez miydi acaba?

Diğer karakterlere gelelim sırayla; Deniz tıpkı konservatuardaki gibi müziğin ve dansın birleştiği, “Sokak” projesiyle hem kendi hem de çevresindeki pek çok gence, en çok da kendine hayat vermekte. Sokak’ta gençlerin gerçekleştirdiği performanslardan birini canlı olarak izlemeyi çok isterdim doğrusu… Deniz deyince Ada’ya gelmemek olmaz.   

Yazarın en acımasız davrandığı karakter bence Ada olmuş. Göksel’in de Deniz’e Ada ile ilgili durumdan bahsetmesinden sonra, Deniz’in onu tutup bulunduğu cehennemden çıkarması için umutlandım kitap boyunca. Ada;  Deniz ile ilgili hayal kırıklığı yarattı bende. Duru’yu bile anlamışken; Ada’yı anlamak istememesi, Göksel’in çağrısına rağmen, kurtarmak istememesi Deniz ile ilgili yargılarımda soru işareti oluşturan kısım oldu.  

Göksel’e gelince; Göksel’in nasıl polis olduğu Göksel ile ilgili soru işaretlerinden oldu benim için. Keşke Ada’yı kurtarabilseydi. Üçlemenin sonunda hala tam olarak çözülemeyen, duyguları tam olarak anlaşılamayan karakter Göksel oldu benim için. Göksel’in geçmişi ve karakteri ile ilgili soru işaretleri kitabın sonunda hala açıklığa kavuşamamış ayrıntılardan.

Özge’nin milletvekilliğinden, parti başkanlığına uzanan mücadelesi haksızlığa açtığı savaş ve mücadelesi takdire şayan. Ancak Özge ve Deniz beraberliği pek de sevmedim doğrusu.

Duru Pİ’de kitabın ortalarına doğru sahneye çıkan karakterlerden oldu. Yazar Duru’yu bence doğru bir kararla geri çekip, sahneyi Bilge’ye teslim etmiş gibi geldi bana. İhtirasa karşı, huzur… 

Yazarın pek çok bölümde verdiği müzik, video önerileri ve benim bazılarını dinlemek için okumaya ara vermem sıklıkla bölünmeme neden oldu. Her hangi bir firma Pİ’de geçen müziklerden bir albüm yaparsa şaşmam doğrusu. Bunun yanında yazarın 2016’da çıkacak kitabından alıntı vermesi bir taraftan ilgi çekerken bir taraftan da doğru bir pazarlama stratejisi olmuş.

Sonuç olarak; okurken keyif aldığım, hızla ilerlediğim kitaplar oldular.